Triduum Paschalne – jedno wielkie święto zwycięstwa życia nad śmiercią
Święte Triduum Paschalne jest najważniejszym wydarzeniem w roku liturgicznym. Jego istotą jest celebracja misterium paschalnego: męki, śmierci oraz zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Jak zrozumieć tę największą tajemnicę naszej wiary? Pytamy siebie?  Pytamy swoje otoczenie?
Swoim powstaniem z martwych Jezus Chrystus zapoczątkował nową epokę w ludzkiej historii. Oświetlił całą ziemię światłem przyszłego wieku. Samo zmartwychwstanie niesie jednak ze sobą wiele znaków, które musimy wciąż odczytywać, jak to robiło pokolenie uczniów Zmartwychwstałego.
W naszej parafii obchody Paschalne rozpoczęliśmy w Wielki Czwartek o godzinie 19.00 uroczystą Mszą Świętą Wieczerzy Pańskiej – na pamiątką Ostatniej Wieczerzy, którą Jezus wraz z Apostołami spożył w Wieczerniku, na kilka godzin przed swoją męką i śmierci. Uroczystej Mszy Świętej przewodniczył Proboszcz parafii ks. Bogusław Wolański oraz Wikary ks. Łukasz Klimek. Tego dnia, liturgia w sposób szczególny skoncentrowana była wokół Ołtarza, gdzie dziękowaliśmy Bogu za ofiarę Nowego Przymierza, Ciało i Krew Jego Syna, składaną podczas każdej Eucharystii, oraz za jej szafarzy – kapłanów, zanosząc prośby do Boga o światłość dla nich. Wymownym znakiem w czasie liturgii był obrzęd Mandatum, czyli obmycia nóg, na pamiątkę tego, co Jezus uczynił wobec swoich uczniów. Tradycyjnie już od kilku lat nasz ksiądz Proboszcz umył nogi dwunastu mężczyznom – wiernym naszego Kościoła. Jako chrześcijanie mamy naśladować postawę Chrystusa, zgodnie z przykazaniem miłości bliźniego. Na zakończenie Eucharystii, Najświętszy Sakrament został przeniesiony do kaplicy adoracji – tzw. ciemnicy, co w symboliczny sposób nawiązuje do modlitwy Chrystusa w Ogrójcu i do Jego pojmania. Obnażenie ołtarza, które nastąpiło po Liturgii, przypominało całkowite uniżenie Chrystusa, Jego ogołocenie i wprowadziło nas w skupienie i wyciszenie Wielkiego Piątku.

Wielki Piątek to dzień rozważania tajemnicy Męki i Śmierci Chrystusa, w którym nie sprawuje się Mszy Świętej i nie udziela się żadnych sakramentów. Tego dnia Chrystus, jako najwyższy Kapłan, sam złożył z siebie ofiarę na Drzewie Krzyża. W naszej parafii Liturgię Męki Pańskiej celebrowaliśmy od godz. 19.00 pod przewodnictwem Księdza Proboszcza. Szczególny charakter tej celebracji podkreślił opis Męki Pańskiej według św. Jana oraz uroczysta modlitwa powszechna. W czasie homilii ks. Proboszcz zwrócił naszą uwagę na krzyż na podstawie umierania św. Maksymiliana Marii Kolbego. Po Liturgii Słowa nastąpiła druga, najważniejsza część Liturgii – Adoracja Krzyża. Bezpośrednio po niej Komunia Św., która jest owocem zbawczej śmierci Chrystusa, gdyż Jezus Chrystus pod postaciami chleba i wina przeprowadza nas ze śmierci do życia. Następnie Najświętszy Sakrament przeniesiono do ołtarza adoracji – symbolicznego Bożego Grobu. Pochylając się nad tajemnicą śmierci Chrystusa nie zapomnieliśmy o tym, że Jego ofiara nie była daremna. Jezus umarł, ale i zmartwychwstał.

Wielka Sobota, to dzień ciszy, Jezus znajduje się w otchłani. W tym dniu Kościół także nie sprawuje sakramentów. Zgodnie z tradycją, w Wielką Sobotę wierni przynoszą do świątyni pokarmy do błogosławieństwa i nawiedzają Grób Pański oraz czuwają na modlitwie. Warto wspomnieć, że w tym roku po raz pierwszy Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym odprawiło przy Grobie Bożym Nabożeństwo Przejścia.
Obrzędy Wigilii Paschalnej stanowią nierozerwalną całość z Wielkanocą, dlatego też są bogate w treści liturgiczne i obrzędowe. Liturgia Wigilii Paschalnej jest pierwszą Mszą św. Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego, będącej największym świętem Kościoła w ciągu roku. To właśnie tego dnia przeżywamy tajemnicę Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Jego Paschę, czyli przejście przez śmierć do nowego życia. Przez swoje zmartwychwstanie Jezus przeprowadza nas z niewoli grzechu i śmierci do wolności dzieci Bożych. Chrystus jest naszym Barankiem Paschalnym, a Jego krew ratuje nas od śmierci wiecznej.
Celebrację Wigilii Paschalnej rozpoczęliśmy o godzinie 21.00, w zupełnej ciemności, która obrazuje sytuację każdego człowieka żyjącego bez Chrystusa. Ciemność rozproszyła światło Paschału, świecy symbolizującej Zmartwychwstałego Jezusa. Punktem kulminacyjnym Liturgii Światła było Orędzie Wielkanocne. Po Liturgii Światła rozpoczęła się Liturgia Słowa, która w tym dniu ma bardzo uroczysty charakter. Składa się na nią siedem czytań ze Starego Testamentu, oraz jedno z Nowego Testamentu. Kolejne czytania ukazują etapy historii zbawienia – od stworzenia świata, poprzez proroctwa Starego Testamentu, aż do zmartwychwstania Chrystusa. Bóg pragnie, abyśmy wspominając Jego działanie w historii zbawienia, rozpoznali także Jego obecność przy nas w całym naszym życiu. Po Liturgii Słowa odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne, następnie rozpoczęła się Liturgia Eucharystyczna, podczas której Chrystus Pan zaprosił do stołu wszystkich odkupionych Jego śmiercią i zmartwychwstaniem. Zmartwychwstały Chrystus daje nam Siebie w Swoim Ciele i w Swojej Krwi, z których płynie dla nas życie wieczne. Na zakończenie Liturgii Wigilii Paschalnej ogłosiliśmy całemu światu radość Zmartwychwstania Pańskiego w uroczystej Procesji Rezurekcyjnej.
Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa to rewolucja miłości. Do dziś tęgie umysły tego świata głowią się, jak dokonało się to zmartwychwstanie Chrystusa? Ta Tajemnica prowadzi nas po drogach wielkanocnych. Do tego jednak, żeby odczytać zwycięstwo Poranka Wielkanocnego, niezbędna jest wiara.

Pamiętajmy! – Zwycięstwo dokonuje się w nas przez miłość. Z pustego grobu Jezusa rozchodzi się na cały świat Ewangelia życia. Zmartwychwstały Jezus pokazuje, że życie i miłość są ze sobą nierozerwalnie związane.
Jezus prawdziwie zmartwychwstał! Weselmy się i radujmy w Panu! Alleluja!
Paulina Jarzębicka